HANS ZIMMER LIVE ON TOUR GDAŃSK

  24 grudia, wigilia. Tamtego roku cała rodzina przyjechała do nas, do domu. Jak zwykle, po wieczerzy następuje otwieranie prezentów. Jakaś torebka, jakiś sweter, jakaś czekolada i... bilety na koncert Hansa Zimmera! Trzymając je w ręku podskoczyłam i popłakałam się na ich widok. Nigdy nie płaczę przy dostawaniu prezentów, ale gdy trzymasz w dłoniach największe marzenie (Trochę dziwnie do brzmi) to łzy same napływają do oczu. Dziadek widząc moje łzy wystraszył się na ten widok i myślał że mi się coś stało :p Komiczna scena, szczególnie, że większość rodziny nie miała pojęcia co to za człowiek. Ja się pytam - jak można go nie znać?  


  Bilety nie były tanie, jak widać chyba na zdjęciu - więc byłam przekonana, że na koncert nie pójdę. Wiem, że dla niektórych osób to nie jest duża wartość, ale dla mnie owszem. Właśnie dlatego też, można było zobaczyć u mnie taką pozytywną reakcję! Nie było też dziwne, że dalszy wieczór byłam już myślami gdzie indziej.

  Dzień przed koncertem tata zapytał mnie - jak się czujesz wiedząc, że jutro idziemy na Hansa Zimmera? - ja na to tylko podniosłam głowę do góry, wzruszyłam ramionami i ponownie wróciłam do moich jakże interesujących poszukiwań kodów CSS na bloga. Jednakże, 30 kwietnia zaczął się cyrk. Latałam po domu jak debil, nuciłam muzykę z prawie wszystkich jego filmów i na dodatek bolał mnie brzuch ze stresu. Jaki stres? Tym razem będę na widowni, to osoby grające powinny się stresować! Ja wyczerpałam limit :P

  Żeby dojechać do ergo areny to jeszcze jakoś się da, ale przejście z przystanku do niego to już nie lada wyzwanie! Z tatą wysiadając z przystanku nie wiedzieliśmy zupełnie gdzie się znajdujemy. Dodatkowo, przez wysokie bloki nie przenikał choć skrawek budynku. Usłyszeliśmy na szczęście kawałek rozmowy pewnej grupki osób, więc zaczęliśmy za nimi podąrzać. Jak takie barany :P

  Przed wejściem było czterech kontrolerów biletów, i jeszcze mało ludzi (wspomniałam, że byliśmy godzinę przed czasem?) Przynajmniej w spokoju można było oddać kurtki do szatni, pójść do toalety i znaleźć miejsca. Godzina minęła nam w miarę szybko, możliwe, że to zasługa wygodnych foteli. Oczywiście i tak występ był opóźniony o 10 minut, bo nie wszyscy zajęli miejsca. Wreszcie jednak zaczęło się, zgaszono światła, kurtyna podniosła się, a ludzie zaczęli klaskać. Na scenę wszedł Hans Zimmer, a ja uśmiechnęłam się do siebie, albo też dla niego. Na początku była mix jego muzyki - Sherlock Holmes, Madagaskar i coś jeszcze, co zupełnie nie umiałam przypisać do żadnego filmu. Potem jednak zaczęły się długie kawałki - Król lew, Piraci z karaibów, Incepcja itd.

  Godzinę później zaczęła się półgodzinna przerwa. Widziałam jak ogrom ludzi stara się przepchać do wyjść i prawdopodobnie skorzystać z toalety. Patrzyłam na to dumn z siebie, że byłam taka mądra i skorzystałam przed koncertem. Całe półgodziny z tatą staliśmy przed siedzeniami bo nogi nas bolały. Dziwnie musieliśmy wyglądać na środku sektora :p Po przerwie wszyscy wrócili na miejsca, a światła ponownie zgasły. W dalszym programie była muzyka z Cienkiej czerwonej linii, Gladiatora i Mrocznego rycerza. Niestety wszystko ma swój czas i zawsze przychodzi ten smutny moment, gdy coś się kończy. Hans powiedział - Dobranoc - i wyszedł. Widownia wstała, zaczęła klaskać, a gdzieniegdzie było można też usłyszeć krzyki i gwizdy, które może go przywołają ponownie na scenę. Długo to trwało, conajmniej 5 minut, aż zaczęły mnie boleć ręce, ale w końcu wyszedł i zagrał jeszcze jeden utwór.

 Oprócz tego, że były migające lampy przez które bolały mnie oczy, uważam że to było niesamowity koncert i najlepszy na jakim byłam do tej pory! Posłuchać kultowej muzyki i zobaczyć Hansa Zimmera na żywo, to niezapomniane przeżycie! Przeżycie, którego prawdopodobnie nie będę mogła zaznać ponownie. Dzisiaj, od samego rana puszczam jego muzykę - jakby mi było mało :p Troszkę się rozpisałam, więc będę kończyć.

  A Wy lubiecie jego muzykę? A może pojechaliście kiedyś lub nawet byliście na tym samym koncercie co ja? Zapraszam do komentowania :)